Lieve mensen,
Hier ben ik. Ingehaald door mijn eigen tekst ‘de tijd heeft geen tijd om vooruit te lopen’.
Met een lichaam dat vastzit en een kop vol vermoeidheid. De afgelopen tijd ben ik over mijn eigen grenzen heengegaan. Eerst fluisterde het lichaam waarschuwingen, nu schreeuwt het. Ik heb dit soort ‘klachten’ weleens eerder gehad maar nooit zo intens als nu. Te lang doorgegaan, te veel hooi op mijn vork genomen en het gevoel het allemaal heel goed te ‘moeten’ doen in werk en privé. Van nature ben ik een enthousiast persoon (een soort labrador) die op nieuwe dingen in eerste instantie ‘ja’ zegt. Dat is ook een volmondige ‘ja’ tegen het leven. Met een beroep en gezin waar ik dol op ben vergeet ik soms dat ik het ook wel eens nodig heb om op pauze te staan. Het aangeven van mijn eigen grenzen en goed luisteren naar mijn lichaam daarin vind ik soms lastig. Gewoon even stilstaan, loslaten en rust inbouwen, in plaats van maar te blijven trekken aan het gras. Rationeel zijn dat dingen die ik weet, maar de praktijk wijst soms anders uit.
Bovenstaande heeft geleid tot symptomen van overspannenheid/burn-out. Vandaar dat ik besloten heb om de komende periode rust in te lassen. Gewoon een tijdje helemaal niets doen of moeten. Dat is geen gemakkelijke beslissing geweest, maar wel de meest wijze, dat voel ik aan alles. En gelukkig heb ik veel steun aan en van mijn gezin, familievrienden en jullie.
Als gevolg hiervan zullen ook het aankomende album ‘Tempo Giusto’ (what’s in a name) en de albumtour verplaatst worden naar volgend jaar. Iedereen die een kaartje heeft voor deze tour zal hierover bericht ontvangen.
Voor nu wens ik iedereen veel liefs,
Koen
